Ik heb sinds kort een kliko voor plastic afval. Hij schijnt 1 x per maand geleegd te worden. Op de website van de gemeente zou ik kunnen kijken wanneer dat is, nog niet gedaan. Na mijn wandeling donderdagavond zie ik de kliko voor plastic afval langs de weg staan. Oh das mooi, denk ik en verzamel nog wat plastic en zet mijn bak ook langs de weg. Als ik vrijdagochtend langs fiets zie ik een hele rij kliko’s staan. Als ik vrijdagavond weer thuis kom, wil ik mijn kliko weer ophalen, maar tot mijn verbazing is de kliko nog vol. Ik laat de kliko staan net als alle andere kliko ‘s die nog keurig staan te wachten om geleegd te worden. Ik krijg een ingeving. Ik moet er hard om lachen, wat een kudde dieren zijn we toch. Nu is dit vrij onschuldig, maar geldt dit niet voor heel veel aspecten in het leven? Naar een verjaardag gaan als je eigenlijk geen zin hebt, die strakke broek aantrekken, omdat het in de mode is, maar eigenlijk helemaal niet lekker zit. Koffie drinken, omdat iedereen dat op de zaak doet? Ik noem maar wat willekeurigs. Zonder zelf na te denken, gewoon doen wat een ander ook doet of aannemen dat wat er beweert wordt goed voor je is, ook goed voor jou zou zijn. Is dat een sterke drang die in de mens zit om erbij te willen horen? Is het een gewoonte of is het gewoon makkelijk om te volgen? Werkt het brein energiebesparend en kopieert het gedrag? Kijk eens hoe jij dat doet! Voelt het goed om te doen wat een ander ook doet, lekker blijven doen. Voelt het eigenlijk niet fijn, maar ben je bang om er anders niet bij te horen? Wees je er eens bewust van. Ik lach nu om de kliko, maar ben me er wel weer van bewust geworden hoe snel ik dingen aanneem als waarheid. In alle onschuld overigens!
Facebook
LinkedIn