Storm
Het stormt buiten en een beetje in mij
Niet onprettig maar wat verwarrend
Kan ik me overgeven aan de wind die me alle kanten op voert,
De warboel van gedachten
Als een tornado word ik geslingerd naar de kern
De kern van leegte
De kern van rust
De kern van ‘zijn’
Dat zonder lijn
Dat ‘ene’
Mijn G’d
Over alles wat me maar beplakken met ‘mijn’
In deze contradictie die we leven noemen
Disharmonische Harmonie of Harmonische Disharmonie
Jungle van stoeien en spelen
Met ogen wijd gesloten zie ik
Dit is als muziek stromend vastgegrepen
Overweldigende schoonheid van Leven
Facebook
Twitter
LinkedIn