Storm

Storm

Het stormt buiten en een beetje in mij

Niet onprettig maar wat verwarrend

Kan ik me overgeven aan de wind die me alle kanten op voert,

De warboel van gedachten

Als een tornado word ik geslingerd naar de kern

De kern van leegte

De kern van rust

De kern van ‘zijn’

Dat zonder lijn

Dat ‘ene’

Mijn G’d

Over alles wat me maar beplakken met ‘mijn’

In deze contradictie die we leven noemen

Disharmonische Harmonie of Harmonische Disharmonie

Jungle van stoeien en spelen

Met ogen wijd gesloten zie ik

Dit is als muziek stromend vastgegrepen

Overweldigende schoonheid van Leven

Facebook
Twitter
LinkedIn