Lang heb ik geworsteld met ‘de zin van het leven?’ Ik begreep het allemaal niet zo goed. Ik had veel vragen. Regelmatig hoor ik mensen zeggen dat zij niet in God geloven (en dat mag van mij) Maar als ze dan een ziekte op hun pad krijgen, of een struggle dan is het toch Gods schuld, wat ik overigens wel kan begrijpen want dan hoef je niet naar jezelf te kijken. Ook zijn er mensen die zeggen ‘als er een God was dan kon Hij alles goed maken en zorgen dat er geen lijden was’ dus er is geen God. Ik hoop er een beetje licht op te schijnen.
Wat is de zin van mijn leven? Wat is deze schepping waar ik in ben beland? Waar ben ik eigenlijk? En waarom ben ik dan daar waar ik ben? Vragen die ik me als kind al afvroeg. Ik werd opgevoed met het idee dat er een God is, maar hoe kon ik zeker weten dat er een God was? En als God de wereld heeft gemaakt, waarom doet Hij dat dan? Wat is de intentie van mijn bestaan?
Voor mij, vond ik antwoorden. Voor jou is het misschien anders, en dat mag. De eerste vraag of er een Schepper is, kon ik beantwoorden door om me heen te kijken. Ik zag een ingenieuze schepping, plantjes die bestaan uit allerlei cellen, slakjes, mieren, vissen vogels, elk naar specifieke soort, met kwaliteiten en beperkingen, met zijn functie of doel in het leven. Kon uit niets zomaar iets ontwikkelen of evolueren? Zou er iemand zijn die de schoonheid van een schilderij ziet, en zegt ‘Deze schoonheid is vanzelf ontstaan?’ Dat is hilarisch. Maar stel dat het verfbakje omviel en er toch spontaan iets heel moois ontstond.. Wat veroorzaakte dan het vallen van het bakje? Voor mij is het helder als wat, dat de schoonheid van onze planeet niet zomaar ontwikkelde maar dat er een Schepper is. God verlangt ook relatie te hebben met de mens, Hij verlangt een verbond of overeenkomst, zoals binnen een huwelijk, waar Hij laat weten wat Hij fijn vindt. Wilde ik dat? Ja, en ik kreeg relatie, en antwoorden, wonderen.
Maar wat wilde deze Schepper dan? En waarom creëerde Hij levende wezens? Was er iets dat Hij nodig had? Wie of wat is deze Schepper… Ik vond de antwoorden voornamelijk in lessen van Rabbi Friedman, en Eliyahu Kin. Zij onderwezen teksten uit de bijbel/tenach. God laat weten dat we geen beeld mogen maken van Hem, dat Hij niet te vatten is in een beeld. Toch laat Hij zich kennen onder een aantal eigenschappen. Niets is te wonderlijk voor Hem/ of buiten Zijn bereik. (jer 32:17) Dat Hij was, is en zal zijn, Eeuwig Tijdloos, Ruimteloos en ergens overal. God van kennis, God die ziet/met inzicht, Barmhartig, eindeloos geduldig, genadig, trouw, waarachtig, bewijst liefde, vergeeft schuld, rechtvaardig. Ook maakt Hij zicht bekend als Schepper van het universum, de Enige. Als Hij de enige is, een soort kracht of levensenergie en er is nog geen Schepping, dan is Hij alles maar tegelijk ook niets. Hij heeft allemaal mooie eigenschappen, maar er is niets of niemand aan wie Hij dat kan schenken of tonen. (Ex 34:6-7, Psa 147:5, 1Sam 2:3, Gen 22:14, Jes 40:28, Ex 3:14)
Dan schept Hij de wereld, als een tegenover. Een plek waar ook kwaad is, en ik heb lang nagedacht over waarom dat nodig is. Maar hoe kan liefde of schoonheid zichtbaar worden als er geen tegenover is? Hoe weten we wat hoogte is, als we geen diepte kennen. Stel dat je geboren wordt in een donkere kamer en je weet niet beter dan dat, hoe weet je dan wat licht is? Dat leer je pas als je Licht gaat zien, voelen en ervaren. Juist door de kennis van goed en kwaad kunnen we iets benoemen, kunnen we iets beantwoorden. Had God ons enkel geschapen om goed te doen, dan waren we een soort robots. En als ik je opdraag iets te doen wat in mijn ogen goed is, kun je mijn liefde daarin dan ontvangen? Met andere woorden is opgedragen liefde, of gedwongen liefde werkelijk onvoorwaardelijke liefde of relatie? En we weten allemaal dat het antwoord nee is. God geeft de mens daarom tot zekere hoogte een vrije keus. Waar we de keus hebben de Liefde te ontvangen. Een keus om te doen wat goed is, een keus om in liefde te leven. Onrecht is dan ook het gevolg van menselijk handelen. Maar ergens denk ik dat God zelfs onze ‘egoïstische keuzes’ kan gebruiken ten goede, want zelfs in het verhaal van Jonah zou je kunnen zeggen dat de keuze om niet te luisteren en te vluchten naar Tarsis het gevolg heeft, dat de mannen op de boot, met diep ontzag de Schepper van het universum ontmoeten, en hun afgoden verlaten. Waar bijv de farao van Egypte die zijn hart verhard en mensen tot slaven maakt een rol speelt om Egypte de grootheid van G’d te laten zien. (of romeinen 8:28)
Durven we het leven, God, te vertrouwen? Ondanks alles wat er op ons pad komt?
(Psalm 139, 37:2-8, Jes 45:7-12, Matt 6:25-34, Spr 3:5-23, Job 38, 39, 40,41)
In de volgende video ga ik met mensen in gesprek over wat zij de zin van het leven vinden.