Ik leef

trauma, heling, coaching

IK LEEF!

Terwijl mijn collega in een heerlijke week een opleiding tot ademcoach volgt, probeer ik ook het één en ander aan ademwerk uit, met youtube. (Link) Al langer deed ik het ‘wimhofademen’ wat me zoveel levensenergie deed doen voelen. Maar deze keer voelde ik een diepe vreugde en dankbaarheid, dat ik leef. Mijn hemel, Prijs het leven, dat ik nog leef. Ik had al wel 3 x dood kunnen zijn, door pogingen met pillen en taxus bessen, en toch ben ik hier. Deze week las ik vele artikelen over trauma, vele mooie dingen maar ook dingen waar mijn tenen van krommen. Waar mensen denken dat trauma je voor altijd beschadigd of altijd klachten kan geven, en ik zal niet ontkennen dat dit mogelijk is. Maar laten we dit alsjeblieft niet als een keiharde waarheid neerzetten. Laten we alsjeblieft kijken naar de veerkracht in de mens, en mensen terug verwijzen naar deze fantastische, prachtige, perfecte, zelfhelende kern van de mens. We kunnen van alles onderzoeken, maar er zijn altijd uitzonderingen. Alles is telkens in beweging, onze gedachten, onze emoties, ons lichaam. Elke dag, elk moment, zijn we helemaal nieuw! In elke moment kun je opnieuw voelen en kiezen waar je je naartoe wilt bewegen. We denken te weten wat er morgen komt, we denken controle te hebben op van alles en nog wat. We bedenken allerlei methoden en technieken om weer heel te worden, en denken als onderzoek uitwijst dat iets ‘goed’ is, dat het voor velen zou werken. Maar het leven is maatwerk, elk uniek mens heeft zijn eigen ervaringen in het leven, zijn eigen obstakels, zijn eigen pijn, en eigen oplossingen, het is onderdeel van de menselijke ervaring. Kijk naar prachtige mensen als Edith Eger, Victor Frankl, Gabor Maté. Hebben deze mensen last van trauma? Zeker kennen zij de pijn van het leven, maar zijn deze mensen voor altijd gebroken? Wat een voorbeeld zijn zij, dat er heling mogelijk is en wat geweldig dat zij hun wijsheid hebben gedeeld met ons. We beschikken als mens over veerkracht en zelfhelendvermogen, om tot onze essentie te komen. We mogen onze eigen oplossingen vinden die in elk moment veranderlijk kunnen zijn.

Heerlijk hoe een ademsessie kan voelen als een warm bad van diepe liefde en dankbaarheid, hoe methodes als dit het menselijk lichaam kunnen ondersteunen. Er zijn zoveel mooie methodes die mogelijk zouden kunnen ondersteunen, zoals psychodrama, neurofeedback, familieopstellingen, IZR. Maar wel vanuit een beweging in het moment, als ondersteuning in voelen en zijn. Niet om ons te helen op fixen of verbeteren. We weten niet wat vandaag of morgen gaat komen. We weten niet wat de toekomst ons brengt. We mogen de onzekerheid van het leven omarmen, zodat het leven kan komen zoals het zich aandient. De zon schijnt, ze gaat onder, het regent, de bomen groeien, verdorren, en komen weer opnieuw op. Wij voelen ons soms ook verdort door de dingen die ons zijn overkomen, maar we hebben de veerkracht, want WE LEVEN (nog).  Deze zaken zijn allemaal buiten onze controle. Realiseer dat je geen controle hebt, dan ben je vrij. Als je wilt plannen, voorspellen of zoeken naar perfectie, gezondheid of heelheid, onthoudt dan ‘dat we niet weten’, het is een misvatting. Frankl schreef dat juist de eindigheid van het leven, mensen levensvreugde en zingeving kan geven. Ik begrijp deze uitspraak heel goed, want als we doodgaan zijn we gedwongen alles los te laten, je man, je kinderen, je huis, je spullen, je dieren, je werk, je lichaam, je bent enkel nog je essentie.

Ik had een traumatische jeugd. Men dacht dat medicijnen mij zouden genezen, dat therapie mij zou fixen, dat ik stoornissen had, dat meedoen aan een ECT onderzoek voor jongeren mijn depressie zou doen verdwijnen, ik werd gedwongen te eten, ik werd gedwongen opgesloten en men had niet gedacht dat ik zou herstellen na zo’n traumatische jeugd, want ik had volgens deze mensen complexe problematiek, men vond het niet verstandig dat ik zou gaan trouwen, men dacht dat het beter voor mij was begeleid te blijven wonen, men dacht dat het beter was voor mij om geen kinderen te krijgen.

En nu zeg ik, Ik ben hersteld, ik heb mijn ‘eigenwijsheid’ gevolgd die eigenlijk mijn eigen ‘wijsheid’ was. Ik ontmoette mensen die me stimuleerde naar mijn innerlijke stem te luisteren en die in mij geloofde. Ik ben inmiddels al 12,5 jaar getrouwd en we hebben 4 prachtige kinderen gekregen. Want de mens is veranderlijk, de mens heeft veerkracht, en bezit de universele kracht in alles ‘groei’ die vanzelf gaat, waar wij helemaal niet over gaan, onze natuurlijke beweging waar we enkel in mee hoeven gaan. Ik ben zo blij dat ik leef, ondanks alles, inclusief alles, en ik gun iedereen deze ervaring van leven. Wat heerlijk dat al wat ademt LEEFT.

3 gedachten over “Ik leef”

  1. Leven in liefde.
    Een held.
    Dhr Cahen.
    Overleefde Auswitch , en was vol liefde en educatie voor de kinderen en mij.
    En wat waren die kinderen in de klas lief en respectvol.
    Na 25 jaar , of zo , het warmt mijn hart nog.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *