Mijn hart en de 100 poorten naar onvoorwaardelijke liefde…Vannacht kwam ik tot een inzicht; mijn hart is als een burcht met 100 poorten. Wat overigens ook iets meer of iets minder kan zijn. Elke poort is de toegang tot een kamer met een specifiek thema. Als je door deze kamer gaat door een andere deur kom je in het centrum van de burcht waar een fontein van onvoorwaardelijke liefde wil stromen alle kanten op, vanuit het hart naar buiten om weer naar binnen te stromen, als een torus. Maar de stoom moet door de kamers met thema’s. Als de deuren dicht zijn zal het niet kunnen stromen door die specifieke deur naar buiten. Elk thema van een kamer gaat over mijn specifieke thema’s waar ik kan groeien. Waar ik pijn heb opgelopen door het leven, of waar mijn verlangens liggen. Poorten van licht en poorten van donker, poorten van pijn, en poorten van plezier. Als elk mens zulke poorten zou hebben om zijn kern van onvoorwaardelijke liefde heen, komen we mensen tegen die verschillende poorten open hebben staan of dicht. Wat mogelijk wrijving of aantrekking kan geven. Bijvoorbeeld als de gesloten deur van boosheid van de ander mij eigenlijk mijn gesloten deur van boosheid spiegelt. Of de open deuren die mij uitnodigen mijn deuren te openen. Welke thema’s een ieder gesloten of open heeft is misschien wel afhankelijk van je ervaringen en je onbewuste overtuigingen. Het leven zal je uitdagen alle poorten te openen van je hart, zodat de onvoorwaardelijke liefde kan stromen als een torus… van binnen naar buiten, om van buiten weer naar binnen te komen en ga zo maar door. De aantrekking naar open poorten is het verlangen te kunnen stromen. De weerstand zijn de gesloten poorten die een specifiek thema nog beschermen, maar ook in deze kamers verlangt de onvoorwaardelijke liefde te stromen. Wat betekent dat onvoorwaardelijke liefde bijvoorbeeld door de kamer van pijn wil stromen, of wreedheid, of agressie, angst en schuld. Kamers met situaties uit je leven, waarin een poort zich afsloot van de onvoorwaardelijke liefdesstroom. Waar we mensen ontmoeten die een hoog aantal poorten open hebben staan gelijk onszelf zullen we een hoge stoom ervaren zoals de torus, omdat het van binnen naar buiten van buiten naar binnen kan stromen. Terwijl de gesloten deuren van de ander ons uitdagen nog nieuwe poorten van onszelf te openen… Dit alles is uiteraard metaforische taal, voor iets dat eigenlijk lastig te vatten is in woorden, ook heb ik geen idee of het werkelijk waarheid is, maar enkel was het een nachtelijke inspiratie van het verlangen onvoorwaardelijke liefde te laten stromen.