Voorbij goed en fout deel 2.
De wonderlijke reis van het schilderij, of misschien bedoel ik wel de wonderlijke reis van het leven. Toen ik de postNL op vrijdag aan de telefoon had, vertelden ze dat mijn schilderij inderdaad op de ‘lost and found’ stond. Ze zouden het alsnog sturen naar de ontvanger, althans dat zeiden ze. Maar vandaag bleek dat ‘het Leven’ een andere les voor me had bedacht. PostNL ging het leveren aan mij. Ik moet eerlijk zeggen dat ik eerst een beetje geïrriteerd was, dus ik belde en vroeg of ze het niet alsnog naar de ontvanger konden sturen. Maar stellig werd er gezegd ‘Mevrouw, we kunnen er niets meer aan doen, u moet het ontvangen, en u kunt het opnieuw verzenden als u dat wilt’. Oke dacht ik, ‘blijkbaar moet ik het ontvangen’. Wat moest ik ontvangen?… Ik moest er even over denken, ‘wilde ik het opnieuw verzenden?’ Waarvoor durfde ik het niet gewoon te geven en koos ik voor verzenden? Ik wilde het geven uit liefde, ik wilde het geven uit dankbaarheid, waar ik niets voor terug hoefde. Ik was bang dat de desbetreffende persoon dit niet zou snappen, en eigenlijk was ik bang dat mijn oprechtheid niet geaccepteerd zou worden. Gedachten die ik dacht voor de ander als ‘waarom zou iemand dit geven, die wil vast erkenning, wat zit er achter?’ Ik was bang wat de ander van me zou denken. Maar er zat ‘niets’ achter, het was enkel de leegte die in de kwantum fysica ontdekt is, het energetische ‘niets’ in de kern van atomen, die zich anders gedraagt dan de vaste vorm. Onvoorwaardelijke liefde. G’d in alles. En nu besloot het leven, dat ik het mocht ontvangen. Dat ik de universele onvoorwaardelijke liefde mag ontvangen, en dat ik het schilderij persoonlijk mag geven, in totale acceptatie met mij en mijn puur en echt willen zijn. Wat een warm welkom in mij, wat een overweldigende liefde. Het leven is zo een mooi spiegelspel. Voorbij goed en fout, in het levensveld heb ik mezelf ontmoet.
Rianne