Een scheiding

Ik val gelijk met de deur in huis: een scheiding is een concept, net als een huwelijk en een relatie een concept zijn. Er wordt een heel construct gebouwd om een huwelijk. Jij houdt van mij en ik houd van jou tot de dood ons scheid. Jij maakt mij compleet. Zodra het sprookje in duigen valt is het over en uit. Vaak is het een pijnlijke gebeurtenis. De verwachtingen, de plannen over een toekomst samen vallen uiteen. Er is boosheid, teleurstelling, verdriet, schuld, eenzaamheid, slachtoffer, dader, bevrijding, verliefdheid, angst enz. Ieder zal het op zijn eigen manier ervaren. Scheiden is lijden, maar scheiden kan ook leiden naar een bewustwording van wie je werkelijk bent.

Als emoties veroorzaakt zouden worden door omstandigheden, dan zou ieder mens hetzelfde moeten reageren bij een scheiding. Het denken zorgt echter voor de emoties. We leven in het gevoel van onze gedachten. Het denken is een autonoom proces, de gedachten komen en gaan, net als ademhalen. Het denken creëert jou realiteit van moment tot moment. Wat je denkt en hoe jij jou wereld creëert is voor ieder mens verschillend. Je hebt in de loop van je leven overtuigingen, patronen en concepten aangeleerd die je voor waarheid hebt aangenomen. Soms zijn dat overtuigingen over jezelf die je bij een traumatische gebeurtenis (vaak uit je kindertijd) hebben laten overleven. Dat was toen nodig om te overleven, omdat de pijn te groot was om op dat moment aan te kunnen.  Dat kan zijn: ”ik moet wel lief zijn voor de ander, want dan wordt ik ook lief gevonden” of “als ik nu maar goed mijn best doe, dan hoor ik er ook bij, dan wordt ik gezien, dan ben ik wat waard” of “ik zeg maar ja, maar ik wil eigenlijk niet, maar anders stel ik de ander teleur.”  “Als ik nou maar veel werk dan hoef ik niet het nare gevoel te voelen.” Al die gedachten, ideeën, overtuigingen, patronen zorgen voor emoties en daarop volgt het gedrag. Als je het denken gaat doorzien ontstaat er ruimte.  Je bent die gedachten niet, je hebt gedachten en je hebt emoties, het is niet wie je werkelijk bent.

Door van de pijn af te willen, door al je overtuigingen over de gebeurtenis voor waarheid te blijven aan zien en door in slachtoffer en daderschap te blijven hangen, blijf je vechten tegen je denken die de illusie creëert van af gescheidenheid. Je blijft dan vechten tegen het leven. Als je stopt met het idee dat je controle hebt over het leven en over je denken en accepteert dat wat is, dan krijgt het de ruimte om te veranderen. Je bent niet je persoonlijkheid, je bent niet je ik-beeld, je bent niet je verleden, je bent niet je denken. Je bent een creatie vanuit: Mind, de Universele Intelligentie, de bron van Leven, Levensenergie, Liefde, God, Ziel, noem het wat bij jou resoneert, met bewustzijn en denken.

Als je vast blijft zitten in je denken, in je verdriet, je angst, wraak, je zelf pijn doen of in je boosheid, dan kom je niet tot realisatie van wie je werkelijk bent. Als je gaat zien dat je in deze molen blijft van emoties en gedachten, dan komt er geen uitweg, dan is dat de realiteit die je creëert. Als je bereid bent tot onderzoek om tot inzicht te komen hoe het leven tot stand komt ontstaat er ruimte en ontspanning.

Je bent geen slachtoffer van het leven. Je hebt misschien gedacht/geleerd dat je controle hebt over het leven en dat je plannen over de toekomst door de pijnlijke situatie/gebeurtenis uiteen zijn gevallen. De pijn kan het leven zelf niet bedreigen, maar pijn lijkt wel een bedreiging te kunnen vormen voor jou leven. De pijn kan een bedreiging vormen voor je plannen, voor je verhaal over wie je bent, over wie je wilt zijn, je verhaal over waar je naar op weg was, over je rol in de wereld.

Door inzicht te krijgen in hoe je menselijke ervaring tot stand komt, van binnen naar buiten, kan het zomaar zijn dat er ruimte komt voor de pijn. Dat de verhalen over jezelf, over je verleden, over je toekomst en over de ander wegvallen. Dat je de waarheid gaat zien over het leven. Dat je heel en compleet bent. Je kunt niet door het leven in de steek gelaten worden. Je bent het leven en dus is het leven er, zelfs in je pijn van verlating, van boosheid, van slachtoffer, van dader, van verdriet, van schuld. Je bent niet minder heel met al je emoties, gevoelens en gedachten. Je bent nog steeds die grote open ruimte waarin alles komt en gaat; hoeveel pijn je ook hebt, hoe ziek je ook bent, wat je bent kan daar niet door worden weggevaagd. Alleen verhalen kunnen kapot. Ideeën over jezelf, ideeën over wat wel en niet hoort te gebeuren, over de dromen hoe het had kunnen zijn – die kunnen in tweeën breken. Het leven is verandering, het leven is NU. Zonder de gedachten hoe het zou moeten zijn, hoe het nu zou kunnen zijn, hoe het in de toekomst zou moeten zijn; er is gewoon NU dat wat er is.

Wat je bent heeft al ja gezegd tegen dit moment. Daarom is dit moment zoals het is, zelfs al heb je het gevoel dat je het niet aankunt. Wat je bent omarmt alles, biedt ruimte aan alles, laat alles toe. En hierin ligt de vrede die alle begrip te boven gaat, zelfs te midden van pijn.

En het kan zomaar zijn dat je weer in liefde kan kijken naar jezelf.

Het is niet je taak om liefde te zoeken, maar slechts om alle barrières te zoeken en te vinden die je tegen de liefde hebt opgeworpen.    Rumi