Mag het misverstand over ik-kracht alsjeblieft de wereld uit?!
Ik heb het echt al meerdere therapeuten en begeleiders horen zeggen, en het blijft me verbazen. ‘Deze persoon heeft weinig ik-kracht?’ Wat projecteer je daar eigenlijk op iemand vraag ik me dan af. Dat deze persoon niet sterk genoeg is? Dat deze persoon te min over zichzelf denkt en niet voor zichzelf kan zorgen? Of er wordt gezegd dat de ik-kracht vergroot mag worden en dat daar aan gewerkt moet worden. Hiermee bevestigen therapeuten eigenlijk de onzekere of zelfdestructieve gedachten van hun cliënt.
Graag zou ik het misverstand over ik-kracht de wereld uit helpen. Geef deze mensen alsjeblieft hun ik-kracht terug door deze opmerkingen niet te maken, want je projecteert iets op iemand anders dat niet klopt.
Zeker kan het zijn dat iemand onzekere gedachten heeft, of gedachten van haat over zichzelf. Maar wat een onwijze ik-kracht hebben deze mensen als ze dagelijks vechten tegen deze gedachten. De stemmen van ouders, leerkrachten, opa’s en oma’s of daders, die geïnternaliseerd zijn dagelijks te moeten aanhoren in hun hoofd en daar tegen in te gaan. Wat een interne strijd, wat een ik-kracht dat je cliënt dan voor je zit, in levende lijven en van alles heeft doorstaan en hulp zoekt. Wat een ik-kracht als je cliënt dood wil en hier dagelijks tegen vecht, dit met jou deelt en nog altijd voor je zit in leven! Wat een ik-kracht als iemand zichzelf verhongert en nog altijd op zijn benen staat, en blijft vechten om te leven. Wat een kracht dat iemand de emotionele pijn, en daar bovenop de pijn van zelfbeschadiging kan dragen. Dat is de ik-kracht, de kracht om te willen leven. Levensenergie; die ondanks alle omstandigheden, alle gedachten, en alle gevoelens aanwezig is, want je bent leven, je bent mens, je bent een ‘ik’. Laten we alsjeblieft onderscheid maken tussen ik-kracht en onzekere gedachten, of zelfdestructieve gedachten, en zelfdestructief gedrag want deze gedachten en gedragingen vertroebelen de ik-kracht.
We mogen, ik zou haast schrijven moeten ons verbinden met de ik-kracht van een persoon, en die benoemen. Want het kan inderdaad zo zijn dat iemand deze ik-kracht zelf even niet meer ziet, door de storm van gedachten en gevoelens. Maar als wij deze ik-kracht zien, horen, voelen, en benoemen kan iemand deze ook zelf terug vinden en ervaren in zichzelf. Wees alsjeblieft een heldere spiegel voor de ik-kracht.