Te krappe schoenen,
Nu had ik pas nieuwe schoenen gekocht, en eigenlijk zijn ze niet te krap, maar om de een of andere reden zitten ze gewoon nog niet zo lekker. Sterker nog ze doen me echt pijn bij mijn hielen. Nou was ik pas toch op pad gegaan en gaan wandelen met deze schoenen. Na een tijdje dacht ik jemig wat doet het zeer, ik probeerde wat dingen te bedenken om mijn hiel wat te ontlasten. Maar na verloop van tijd dacht ‘wat kwel ik mezelf toch door die schoenen aan te houden’. Ik doe ze uit! Daar wandelde ik dan met mijn schoenen in de hand, op mijn lekkere wiebel teen sokken. Wat een vrijheid! Al snel kwamen er gedachten ‘wat zullen mensen wel niet denken, dat ik hier op mijn sokken loop’.
Tot ik me besefte dat dit ging over mijn leven, en over leven in het algemeen. Wij zelf maken onze concepten, maken strakke kaders, verwachtingen en eisen, onze strakke schoenen. Nu zeg ik niet dat er iets mis is met concepten, maar als ze je pijn gaan doen, kun je je afvragen of je ze nog langer wilt hebben. Of je nog langer wilt doen wat je altijd doet, en geloven wat je altijd geloofd hebt. Nu wist ik al langer dat bepaalde concepten me niet echt helpen, en loop ik nu een tijdje op mijn sokken maar vervolgens zag ik mezelf nog wel rond zeulen met die te strakke schoenen. Toen besloot ik, ‘ik ga mijn schoenen achterlaten’. Wat een bevrijding! Passie heeft me op deze weg gebracht, de weg die ik mag wandelen op mijn sokken, de weg die het geluk is.