Door van alles te verliezen kom je er achter wat je werkelijk hebt. Ik loop er een beetje tegen aan dat woorden niet altijd zo goed kunnen vatten wat ik bedoel. Bij verliezen kan het gaan over iets winnen of verliezen, of over iets kwijt zijn, niet meer hebben. Veelal willen we als mensen liever winnen dan verliezen. Hele stadions zijn teleurgesteld of zelfs verdrietig en kwaad als een club verliest. Maar wat verliezen ze nu eigenlijk?
In dit leven op aarde verliezen we van alles; geld, onze spullen, sommigen verliezen hun baan, of verliezen hun relatie, we verliezen onze opa’s en oma’s, onze ouders, of andere lieve mensen, anderen verliezen hun hele huisraad door brand, en weer anderen verliezen hun gezondheid. Er is eigenlijk gewoon heel veel te verliezen.
Een tijdje ben ik mezelf kwijt geweest, althans, dat is zo’n uitspraak die we heel gewoon vinden en we denken ook nog te weten wat iemand dan bedoelt. Maar laten we dit even uitpluizen. Ik ben mezelf kwijt geweest. Wie is ik? Wie is mezelf? Zijn er twee? Wie is wie kwijt? Eigenlijk een heel vreemde woordkeuze want stel dat jij voor me staat en je zegt ‘ik ben mezelf kwijt’ en ik vraag je ‘waar ben je dan?’ Dan zou je kunnen zeggen ‘dat weet ik niet’ maar je staat voor me, dus ‘je bent’. Vaak als mensen zeggen dat ze iets kwijt zijn of verliezen gaat het over de verbinding die ze met iemand of iets verliezen, dus onze eigen gehechtheid, onze eigen normen, waarden en overtuigingen. Om het helderder uit te leggen wil ik gebruik maken van een beeld dat Vera Helleman gebruikte.
De ziel, het non-duale, ons werkelijk zijn, wil zich manifesteren op deze aarde, in de vorm, met het lichaam. Wat overigens samen één geheel is. Maar deze manifestatie moet door onze overtuigingen heen. We hebben gemiddeld zo’n 60.000 gedachten per dag, maar welke gedachten we aannemen als waarheid worden onze overtuigingen, en onze emoties geven eigenlijk signalen of deze overtuigingen nog goed zijn voor onze ziel. Vaak denken we dat we iets moeten zijn, we hebben een ‘ik-beeld’ gemaakt. Bijv. Ik ben heel gevoelig, ik moet zus of zo zijn, ik kan dit of dat goed. (Vaak ontstaan deze overtuigingen door onze opvoeding.) Maar eigenlijk is dit allemaal ‘ik-beeld’. Als mensen zeggen dat ze zichzelf kwijt zijn, zeggen ze eigenlijk, mijn ‘ik-beeld’ klopt niet met mijn ziel/ ‘mijn zijn’ dus bepaalde overtuigingen mogen losgelaten worden.
Eigenlijk leert verliezen ons, dat we gehecht zijn aan iets in de vorm, in de dualiteit. Dit is overigens helemaal niet erg. Onze emoties zullen ons vertellen wat we voelen en welke overtuigingen we geloven. Het is alleen maar interessant om in onszelf te kijken, want door inzicht kunnen we ontspannen leven. We kunnen manifesteren wat we werkelijk zijn. Door verlies komen we erachter dat we eigenlijk niets ‘hebben’ maar ‘zijn’.