Het zweet breekt je uit, en de adrenaline pompt door je lichaam, misschien begin je te trillen. Je bent klaar om te vechten, vluchten of verstijven. Deze basis emotie waarschuwt ons voor gevaar in de buitenwereld en helpt ons, onszelf te beschermen. (zodat we geen prooi worden van een vijand)
Nu leven we in een wereld of maatschappij waar het relatief veilig is, er lopen geen wilde tijgers rond die ons opjagen. Toch kennen we angst. We kunnen angst ervaren wanneer we ons lichaam moeten beschermen, bijvoorbeeld voor geweld maar we kunnen ook angst ervaren wanneer we denken onze ‘identiteit’ te moeten beschermen. Bijv angst voor het verliezen van spullen, of een vriend waar we waarde aan hechten. Of angst dat je uitgelachen zult worden of er niet bij zult horen. Angst komt op als je gelooft dat er gevaar dreigt in de buitenwereld waar jij niet tegen opgewassen bent.
Angst gaat dus of over ‘iets van buiten’ of over ‘het vertrouwen in jezelf ten aanzien van iets buiten jou’. Misschien is het geen dat buiten je is minder gevaarlijk dan jij werkelijk denkt. Je mag je afvragen ‘hoe realistisch is mijn risicoanalyse?’ Hoe reëel zijn mijn angsten? Kloppen mijn gedachten? Maar je mag je ook afvragen ‘Acht ik mezelf capabel om mijzelf te beschermen?’
Je kijkt naar het leven, jouw buitenwereld door jouw bril. Jij bent degene die alles betitelt, jij bent ook degene die betitelt of iets gevaarlijk is ja of nee. Soms is er werkelijk gevaar en moet je jezelf beschermen, soms niet. Angst kan ook onbewust opkomen als we worden getriggerd door iets buiten ons, maar dit raakt iets binnen in ons, een eerdere ervaring die pijn deed. Durven we te voelen wat eerder pijn deed? Of sluiten we ons zelf af in de nieuwe ervaring uit angst voor nieuwe pijn? Of misschien heb je wel angst voor de angst?
Ik wil je een voorbeeld geven, lang was ik bang om te eten, bang om aan te komen, bang om dik te zijn. Hierdoor werd ik eigenlijk ook bang om naar feestjes te gaan, of bang voor sociale aangelegenheden, want geheid dat er eten zou zijn. Deze angst was geen reële bedreiging het was een gedraging die voortkwam uit eerder opgedane pijn. Het was een overlevingsstrategie om pijn niet te hoeven voelen. Bij de emotie angst kan het gebeuren dat je iets uit handen geeft, of buiten je plaatst dat weer terug wil komen bij jou. Zo mocht ik gaan kijken naar mijn overtuigingen over mezelf en ten aanzien van eten. Ik mocht leren de pijn te voelen die onder mijn angst lag, en ik mocht de leiding over mijn leven terug nemen.
“Angst wil je vertellen, dat wat je extern hebt gelegd, weer intern wil komen, Jij bent de creator van je eigen leven, Jij hebt de leiding” Vera Helleman
Als mens zoeken we graag naar heling, of we zoeken bevrijding van angst, of we zoeken een weg waar enkel vreugde of een prettig gevoel is. Maar juist deze emoties van pijn, verdriet of angst willen ons iets tonen. Ze zijn als dwalende wezen die op je deur kloppen. ‘Zie je mij? Mag ik hier zijn?’ Stuur je ze weg, deze onprettige emoties? Geheeld zijn van, bevrijd zijn van suggereert een moment waar er misschien geen angst meer is, of verdriet of pijn. Zo van ‘nu heb ik al zo veel gedaan aan therapie, yoga, processen, opstellingen, meditatie, nu zou ik toch wel geheeld moeten zijn en geen angst meer moeten voelen of pijn of verdriet’. Maar deze emoties willen je iets vertellen, ze tonen je iets. Ze zijn jouw kinderen die aankloppen aan de deur en enkel vastgehouden willen worden, willen zijn in dit moment. Draag (verdraag) je emoties, laat ze zijn, omarm ze, koester ze, als de dwalende wezen die aankloppen. Als je ze wegstuurt zullen ze een ander moment opnieuw aankloppen. Als je ze werkelijk ziet zullen ze als vanzelf transformeren in je armen, want ze weten zich gedragen.
Gebruikte bron; De emotie encyclopedie, Vera Helleman + Video van Jeff Foster